تداوم درختکاری در شورابیل و یادآوری یک نکته مهم

به گزارش پایگاه خبری وجدان سبز، دو سال پیش در چنین روزی بود که مدیر توسعه منطقه گردشگری شورابیل مجتبی لاله با اعلام خبری مسرت بخش، از سبزتر شدن دور دریاچه شورابیل با درختکاری و جنگل کاری گسترده در منطقه خبر داد تا در بخشیدن چهره سبز به حریم دریاچه و تبدیل آن به بهشتی سبز گامی بزرگ برداشته شود. در این راستا  وعده هایی نیز در خصوص رایزنی با شهرداری منطقه دو برای درختکاری گسترده‌ در مسیرهای منتهی به میدان پلیس، تپه نادری، شهرک کوثر و شهرک دادگستری داده شد.

انصافا در دو سال اخیر نیز درختکاری در اطراف شورابیل سرعت خوبی به خود دیده و کاشته شدن درختان جدید در دور حریم این دریاچه درون شهری را شاهد بوده و هستیم، با این وجود همچنان با نقطه ایده آل فاصله است اما همین که نگاه مثبت محیط زیستی نسبت به این منطقه حاکم شده و برای سال جدید نیز برنامه های جدید خوب درختکاری درنظر گرفته شده را باید به فال نیک گرفت.

در ادامه طرحهای جنگل کاری، پیش از ظهر امروز در ضلع جنوبی شورابیل نیز اقدام مثبتی را شاهد بودیم. مدیریت منطقه توسعه گردشگری شورابیل از تسطیح، آماده سازی و چاله کنی پشت تپه ماهو در خیابان استاد شاهی در ضلع جنوبی شورابیل به مساحت تقریبی 2 هکتار جهت جنگل کاری با ارقام متفاوت سازگار با مناطق سردسیری مقاوم به کم آبی خبر داد.

ضمن خداقوت به مدیران منطقه نمونه گردشگری شورابیل و شهرداری اردبیل که نگاه ویژه ای به توسعه فضای سبز و درختکاری دارند، یک نکته مهم زیست محیطی را نیز پیش از شروع فصل بهار یادآور می شویم.

سم پاشی درختان تهدیدکننده جدی محیط زیست و عامل امنیت کاذب

متاسفانه سم پاشی برای درختان و فضای سبز که به منظور مبارزه با آفات شایع شده بیشتر از آن که دارای اثر مثبت باشد، مخرب بوده و باعث از بین بردن صدها گونه گیاهی و جانوری می شود. این اتفاق در حریم تالاب طبیعی شورابیل می تواند شدت مخاطره بیشتری را به خود بگیرد.

سمومی که روی درختان می نشیند، موجودات غیرهدف را هم نشانه می گیرند تا تنوع زیست محیطی را به شدت تهدید کنند. سمپاشی به از بین رفتن حشرات مفیدی که برای خاک و گیاه به شدت نیاز هستند منجر می شود. استفاده از سم علاوه بر آلوده سازی خاک و آب با تغییر ترکیب شیمیایی آن جان انسان ها، حشرات، پستانداران و پرندگان مهاجر دریاچه شورابیل را هم تهدید می کند.

این سموم برای مدت طولانی بر روی خاک باقی می مانند و ضمن کاهش جمعیت گونه های نادر به جمعیت گونه های بالاتر درون اکوسیستم به صورت غیرمستقیم ضربه وارد می سازند.

بایستی به طبیعت فرصت این را داد که خودش راه مقابله با خود را پیدا کنید. با اعلام کارشناسان چنانچه با سمپاشی به جنگ آفات برویم در کوتاه مدت ممکن است از آن نتیجه بگیریم ولی نسلهای بعدی آن آفت، به سم مقاوم می شوند و در این صورت دیگر هیچ کاری نمی توان انجام داد.

سمپاشی احتمالی در اکوسیستم طبیعی از جمله تالاب شورابیل دارای شدت تخریب بالاتری نیز هست چرا که علاوه بر سلامتی انسان ها، باعث به خطر انداختن جان پرندگان مهاجر تالاب و اکوسیستم طبیعی آن نیز می شود. موضوعی که حساسیت فعالان محیط زیست را نیز در پی داشته است.

در پایان، امیدواریم نگاه مثبت حاکم بر دریاچه شورابیل مبنی بر توسعه جنگل کاری با قدرت بیشتری ادامه یابد به گونه ای که شهروندان نیز تغییر موجود در نهال کاری را به خوبی احساس کنند. در کنار آن نیز با پرهیز از استفاده از سم پاشی برای درختان منطقه، به حفظ این تالاب ارزشمند و اکوسیستم منطقه کمک بزرگی نماییم.